Belgian Tripel – historia i charakterystyka

Tripel jak na piwo klasztorne nie ma zbyt długiej historii. Pierwsze piwo w tym stylu zostało uwarzone bowiem w 1906 roku przez Henrika Verlindena w jego własnym browarze niedaleko Antwerpi. Verlinden oprócz tego że posiadał swój własny browar był także konsultantem w browarze Westmalle. Pomógł braciom klasztornym uwarzyć piwo, które później zostało nazwane Westmalle Tripel.

Innowacyjność tego piwa polegała na tym, że w przeciwieństwie do warzonych wcześniej w klasztorach piw, zasyp został oparty na jasnym słodzie. Tripel dzięki temu ma nie tylko jasną, słomkową barwę, ale też żadne aromaty pochodzące od ciemnych słodów nie przykrywają charakterystycznych nut produkowanych przez drożdże – owocowych estrów i przyprawowych fenoli, nie ukrywają też chmielowego aromatu. Mocne, jasne, ale też bardzo złożone w smaku i aromacie piwo było odpowiedzią na zalew Europy pilznerem. Obecnie triple są jednymi z najczęściej kupowanych piw belgijskich. Do ich popularności w przeciągu ostatnich lat przyczyniły się browary rzemieślnicze, chętnie wprowadzając triple do swego asortymentu.

Skąd wzięła się nazwa tripel? Zapewne od mocy piwa, klasztorne browary produkowały bowiem piwa pojedyncze/single, podwójne/dubbel, potrójne/tripel i poczwórne/quadrupel, oznaczając je ponoć X, XX, XXX, XXXX.

 

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA STYLU BELGIAN TRIPEL

 

WYGLĄD – złoty kolor, czasami o odcieniu pomarańczy. Klarowne, z długotrwałą, obfitą, gęstą białą pianą, tworzącą na szkle w miarę picia “brabanckie koronki”

 

AROMAT – bardzo złożony bukiet zapachowy w którego skład wchodzą nuty owocowe, przyprawowe, chmielowe. Owocowe akcenty to gruszka, banan, cytrusy, ale także jabłko, brzoskwinia, morela. Akcenty przyprawowe takie jak pieprz, goździk, cynamon, gałka muszkatołowa. Aromat chmielowy o cechach ziołowych, kwiatowych, a nawet lekko perfumowych. Wszystkie te aromaty powinny być zharmonizowane, wzajemnie się uzupełniające, żaden z nich nie powinien zdominować bukietu. Brak mocnych nut alkoholowych, rozpuszczalnikowych i słodowych.

 

SMAK – podobnie jak w aromacie, harmonijne połączenie akcentów owocowych, przyprawowych i delikatnej, krótkiej goryczki uzupełnionej smakami alkoholowymi o niskiej intensywności. Lekka słodowość nie powoduje odczucia słodkiego smaku. Finisz wytrawny.

 

TEKSTURA – niska do średnia treściwość, uzyskana dzięki wysokiemu odfermentowaniu i wysokiemu nasyceniu dwutlenkiem węgla. Brak rozgrzewającego, alkoholowego charakteru. Musujące.

 

WRAŻENIE OGÓLNE – mocne piwo, z dobrze ukrytym alkoholem, sprawiające wrażenie lżejszego niż to wynika z parametrów. Jasne z czapą białej piany o bardzo złożonym bukiecie smakowo-zapachowym w skład którego wchodzą akcenty owocowe, przyprawowe, kwiatowe, uwydatnione przez wysokie nagazowanie.

 

Tripel jest często mylony z belgian golden strong ale. Jakie są zatem różnice? Tripel jest zazwyczaj ciemniejszy niż BGSA, bardziej fenolowy, przyprawowy niż estrowy, może być cięższy w odbiorze, bardziej pełny, ma bardziej słodowy smak.

 

PARAMETRY wg.BJCP 2015

Ekstrakt początkowy: 18,2 – 22,5°Blg

Goryczka: 20 – 40 IBU

Gęstość końcowa: 2 – 5°Blg

Kolor: 8 – 14 EBC

Zawartość alkoholu: 7,5 – 9,5% obj.

 

 

W kolejnych wpisach omówię surowce, wskazówki do zacierania, chmielenia i fermentacji.

Artykuł ukazał się w kwartalniku PIWOWAR 21/2016 (w lekko zmienionej wersji ;))

Może zainteresują Was też powiązane wpisy: Piwa Trapistów , Dubbel – historia i charakterystyka , Quadrupel/Belgian Dark Strong Ale – historia i charakterystyka ,