Sezon ogórkowy, to i temat trochę lżejszy. Dziś o różnych odmianach piw pszenicznych, czyli czym się różni wezien od witbiera, a czym american wheat od wheat IPA, czyli piwo pszeniczne niejedno ma imię i nie jedną twarz.
Na początek słów kilka o tym co do piwa wnosi pszenica i słód pszeniczny. Przede wszystkim większą ilość białka w porównaniu ze słodem jęczmiennym. Białko to powoduje większe zmętnienie piwa, ale też poprawia pienistość, dodaje piwu pełni i pewnej gładkości. Poza tym pszenica nadaje piwu specyficzny pszeniczny, chlebowy, zbożowy aromat (ale uwaga nie chodzi o aromat goździka i banana, bo te aromaty to zasługa specyficznych szczepów drożdży, a nie pszenicy).
Przegląd najważniejszych piw pszenicznych:
Weizen/ Weissbier
klasyczne bawarskie piwo pszeniczne, Weizen oznacza po prostu pszenicę, a Weissbier w tłumaczeniu to piwo białe. Piwo raczej białe nie jest, ale ma barwę słomkową do pomarańczowej i jest lekko zamglone. Charakterystyczne nuty smakowo-zapachowe, to goździk i banan. Goryczka bardzo niska, tak samo jak i aromat chmielowy, który może być nieobecny. W klasycznym weizenie udział słodu pszenicznego wynosi min. 50%.
Hefe-Weizen / Hefe-Weissbier
weizen, ale z osadem drożdżowym w butelce. Hefe w nazwie oznacza drożdże. Jest to chyba najbardziej popularne piwo pszeniczne. Drożdże sprawiają, że piwo jest jeszcze bardziej mętne niż weizen bez drożdzy.
Kristal Weizen
filtrowany, klarowny weizen o wyglądzie przypominającym pilznera.
Leichtes Weissbier
lżejsza, niskoalkoholowa, jasna wersja weizena.
Dunkel Weizen
ciemny weizen o barwie od jasno miedzianej do brązowej. Oprócz nut goździkowo-bananowych pojawiają się aromaty tostowe, chlebowe, czasami karmelowe.
Weizenbock /Koźlak Pszeniczny
jest to weizen o mocy koźlaka lub koźlaka dubeltowego o barwie od ciemno złotej do ciemno brązowej. Aromat słodowy, chleba, a w ciemniejszych wersjach także suszonych owoców oraz oczywiście nuty bananowo-goździkowe. W zasypie 50-70% słodu pszenicznego oraz słód monachijski lub wiedeński, a w jasnych wersjach słód pilzneński.
Rauchweizen
weizen, ale z aromatami dymnymi, najczęściej stosuje się słód wędzony drewnem bukowym, ale oczywiście równie dobrze sprawdzą się słody dymione dębem lub drewnem owocowym ( czereśnia, wiśni, śliwa, jabłoń).
Fruit weizen
weizen z dodatkiem owoców – malin, truskawek, wiśni, mango, porzeczek, pomarańczy, bananów…
Gose
lekkie, jasne kwaśne piwo z charakterystycznym aromatem kolendry i słonym posmakiem. Goryczka niska, aromat chmielowy praktycznie nie występuje.
Grodziskie
piwo którego zasyp stanowi 100% jasnego słodu pszenicznego dymionego drewnem dębowym. Jasne, klarowne, z lekkim aromatem chmielowym i nutami dymionymi.
Lichtenhainer
piwo podobnie jak gose i grodziskie o niskiej zawartości alkoholu, kwaśne o wędzonym aromacie.
Berliner Weisse
bardzo jasny słomkowy kolor, smak wyraźnie kwaśny, aromat lekko owocowy. Goryczka praktycznie nie wyczuwalna tak samo jak aromat chmielowy. Zasyp minimum 50% słodu pszenicznego uzupełnionego słodem pilzneńskim. Fermentacja z użyciem zarówno drożdży jak i bakterii kwasu mlekowego, a czasami także drożdży Brettanomyces.
Witbier/Bierè Blanche
belgijskie piwo pszeniczne. W odróżnieniu od weizena używana jest tutaj pszenica niesłodowana, która stanowi m.in 50% zasypu. Piwo aromatyzowane najczęściej kolendrą i skórką pomarańczową. Aromaty goździka i banana nie są tutaj pożądane. Goryczka i aromat chmielowy na bardzo niskim poziomie.
Wheat Lager/Pszeniczny Lager
lager z udziałem słodu pszenicznego. Dzięki zastosowaniu czystych szczepów lagerowych profil piwa jest neutralny, próżno tam szukać owocowych estrów, czy przyprawowych fenoli, pojawiają się za to delikatne aromaty chlebowe, pszeniczne, zbożowe.
Lambic
też można uznać lambika i jego odmiany za piwo pszeniczne, udział niesłodowanej pszenicy w zasypie tradycyjnych lambików wynosi zwykle 30-40%. Piwo fermentacji spontanicznej, nachmielone (czy bardziej zakonserwowane ;)) 2-3 letnim chmielem. Proces fermentacji i leżakowania trwa min. 3 lata.
Wheatwine/Wino pszeniczne
bardzo mocne, wręcz gęste, aksamitne piwo, o złotej lub bursztynowej barwie gdzie udział słodu pszenicznego wynosi minimum 50%. W aromacie przede wszystkim nuty pszeniczne, chlebowe, miodowe, czasami karmelowe. W przeciwieństwie do weizenbocka nuty goździkowo-bananowe nie są pożądane.
American Wheat/Amerykańska Pszenica
lekkie, jasne piwo, gdzie udział słodu pszenicznego wynosi zwykle 30-60%. To co wyróżnia American Wheat od powyższych “pszeniczniaków” to dość znaczne nachmielenie przede wszystkim na aromat nowofalowymi odmianami chmielu. Goryczka jest zazwyczaj dość niska. Aromat chmielowy choć wysoki jednak nie powinien całkowicie przykryć nut pochodzących od słodu. Fermentacja drożdżami o neutralnym profilu, aromaty banana i goździka nie są pożądane. Zależenie od pochodzenia użytego chmielu możemy mieć do czynienia z Australian Wheat, NZ Wheat, a nawet Polish Wheat, czyli Polską Pszenicą…
Wheat IPA
odmiana AIPA gdzie znaczną część zasypu stanowi słód pszeniczny, reszta surowców pozostaje bez zmian, czyli piwo jest bardzo mocno nachmielone zarówno na goryczkę jak i na aromat, a słód pszeniczny odpowiedzialny jest za wniesienie dużej ilości białka, co powoduje zmianę tekstury piwa na bardziej aksamitną, lekkie zmętnienie piwa oraz poprawę trwałości piany.
White IPA
hybryda witbiera i AIPA. Drożdże typowe dla witbiera, przyprawy typu kolendra, curacao… i amerykański chmiel.
American Weizen
bawarski weizen z jego nutami bananowo-goździkowymi nachmielony nowofalowymi odmianami chmielu.
Wheat Porter/Porter Pszeniczny
porter z duża ilością słodu pszenicznego w zasypie.
Oczywiście możliwości wykorzystania pszenicy w piwie jest o wiele więcej i tu pytanie do Was co ciekawego warzycie z udziałem pszenicy/słodu pszenicznego, a co chcielibyście uwarzyć? Wszelkie odjechane pomysły mile widziane 🙂
Może zainteresują Was artykuły o piwach pszenicznych:
